Rozdział 5

Obudziłam się, było jeszcze ciemno a do pokoju wpadał blask księżyca. Spojrzałam na zegar, który był wielki i stary, a wahadło bujało się w rytm sekundnika. Wskazówka wskazywała dopiero 3 nad ranem. Przez moje ciało przeszedł dreszcz.  W pokoju było dosyć chłodno, więc naciągnęłam kołdrę pod samą szyję i po krótkim czasie znalazłam się w krainie snów i marzeń.

-Scarlet zbudź się!!-krzyknęła mi do ucha Grace.- Spóźnimy się!

-Jeszcze 5 minut…- powiedziałam zaspanym głosem i położyłam głowę na poduszkę. Nie chciałam wstawać. Miałam taki piękny sen w którym byłam ja, moi rodzice, nic nam nie groziło i byliśmy szczęśliwi. Bardzo za nimi tęskniłam, każda myśl o nich powodowała ukłucie w sercu. Nie umiałam opisać tego co doznawałam. Poczułam, że w oczach zbierają mi się łzy, więc szybko wtuliłam twarz w poduszkę. Nagle zrobiło mi się strasznie zimno i mokro. Podskoczyłam jak oparzona, gdyż całe moje łóżko było zalane wodą. Spojrzałam na Grace. Była strasznie wściekła ,jej rude włosy jakby płonęły razem z jej policzkami, które w tym momencie przybrały wściekle-czerwony kolor. Nos miała zmarszczony a usta wykrzywione w grymasie. Na jej twarzy nie zauważyłam żadnego piega.

-Dlaczego mi to zrobiłaś!- wykrzyknęłam .

-Przepraszam, ale nie wiedziałam jak cię dobudzić. Próbowałam wszystkiego więc na ostateczności postanowiłam zrobić to, mając nadzieję, że poskutkuje.- powiedziała Grace, bardzo zła z nutką ironii w głosie.

-Która godzina?- zapytałam przepraszająco.

-7.25. Za 35 minut mamy pierwsze zajęcia! Pospiesz się bo nie zdążymy na śniadanie!

                Nie chcąc się kłócić szybko ruszyłam do łazienki. Założyłam szatę i doprowadziłam się do porządku. Po 10 minutach byłam gotowa, więc zarzuciłam, więc zarzuciłam torbę z książkami na ramię i szybko ruszyłyśmy do Wielkiej Sali na śniadanie.

                                                                              ###

                Pierwsza lekcja odbywała się w ciemnym lochu. Przez małe okna wlatywało nikłe światło. Na ciemnych, szarych ścianach paliło się kilka pochodni, które oświetlały dużą salę lekcyjną. Pochodnie te podtrzymywane były przez straszne gargulce z wielkimi nosami i strasznym wyrazem twarzy. Gdzieniegdzie postawione zostały półki, na których znajdowały się różne szklane słoiki wypełnione płynami, roślinami i czymś obślizgłym i obrzydliwym. Usiadłam z Grace na jednym z 5 długich rzędów ławek, mniej więcej po środku. Na samym początku stało toporne i wielkie biurko na którym postawione były kociołki z parującą cieczą, z których z zawziętością mieszał niski osobnik. Jego wielki brzuch opasywała mocno opięta marynarka koloru bordowego, spodnie miał beżowe z niebieską łatą na kolanie.

-To profesor Slughorn. Uczy nas eliksirów.

                Starszy, posiwiały pan odszedł od biurka, odchrząknął z zaczął opowiadać co znajduje się w kociołkach. Przechodząc pomiędzy ławkami, spoglądał na uczniów i dyktował składniki eliksirów. W pewnym momencie wzrok jego padł na mnie.

-Panna River, tak? Zupełnie zapomniałem- powiedział nauczyciel drapiąc się po łysiejącej czuprynie.- Pamiętam twoją babkę, była wspaniałą czarownicą. Panno Goodwin- tu zwrócił się do Grace- proszę , pomóż koleżance przerobić temat z tej książki.

                Spojrzałam na okładkę ,,Eliksiry dla początkujących”. Dzięki pomocy Grace dowiedziałam się przez tą krótką godzinę o historii eliksirów, na jakie się dzielą i jak powstają. Czułam się strasznie dziwnie, czytając o rzeczach zupełnie dla mnie obcych, wśród młodzieży, która dodawała różne składniki do parujących kotłów.

                                                                                              ###

                Na każdej lekcji nauczyciele usadawiali mnie w pierwszej ławce i kazali czytać wprowadzenia do lekcji, a innym uczniom tłumaczyli co mają zrobić po czym pomagali mi zrozumieć i opanować podstawowe pojęcia i zaklęcia.

                                                                                              ###

                Ostatnią lekcję jaką miałam mieć z innymi uczniami była Opiek Nad Magicznymi Stworzeniami. Z racji, że na dworze było dosyć ciepło, co było dziwne na końcówkę października, profesor Hagrid postanowił zabrać nas na skraj Zakazanego Lasu by pokazać nam jakieś stworzenie.

                Uczniowie ubrani w ciepłe ubranie maszerowali przez błonia. Moim oczom ukazał się wspaniały widok. Przez wielki obszar ciągnął się potężny las, gdzie drzewa, na wpół zgubiły swoje liście. Niedaleko boru stała maleńka chatka z której z komina buchał dym. Spoglądając w lewo ujrzałam płaczącą wierzbę, która ni z tąd ni z owąd się poruszyła.

-To drzewo… Ruszyło się!!-krzyknęłam z niedowierzaniem.

-Tak, tak... Też mnie to zszokował, gdy pierwszy raz je ujrzałam. Wredne drzewisko, nie pozwala się do siebie zbliżyć.- powiedziała Elizabeth z rozbawieniem

-Drzewo to jednak nie jest naszym największym zmartwieniem. Gorsze jest to, że mamy lekcję ze śliz gonami.

                Rozejrzałam się dookoła. Kilka metrów od nas szła grupka arogancko patrzących i wyglądających czarodziejów. Niestety gdy się im przyglądałam, pewna dziewczyna w czarnych włosach do pasa zauważyła to i zaraz po tym reszta spojrzała na mnie. W ich oczach i wyrazie twarzy dostrzegłam niechęć i wyższość, a jedna z dziewcząt zaczęła złośliwie chichotać.

-Nie martw się nimi. To idioci!- powiedziała Lauren wypowiadając głośniej ostatnie zdanie.- Ślizgonów nikt nie lubi, a szczególnie  tamtej grupki. Są okropni, myślą, że jak są czystej krwi i mają więcej pieniędzy to są od nas lepsi.

-Na szczęście nie wszyscy są tacy jak oni, ale dla większości czystość krwi liczy się najbardziej.

                W tym momencie dziewczyny przestały rozmawiać, gdyż doszliśmy już do miejsca gdzie miała się odbyć lekcja. Moim oczom ukazała się wielka sylwetka z brązową czupryną  i gęstą brodą, przybrana w futro o ogromne buty w które włożone były nogawki od spodni.

-Ekhem… To tak, dzisiaj lekcja będzie o hipogryfach. Fajne stwory tylko dumne, a jak się je urazi to mogą być niebezpieczne, chlebka.-powiedział profesor Hagrid.

                Reszta lekcji przepłynęła bardzo udanie a zajęcia bardzo mi się podobały. Ciekawe opowieści połączone z praktyką było bardzo pouczające.

                Po lekcji udaliśmy się do Wielkiej Sali na obiad, po którym miałam dwie lekcje dodatkowe: eliksiry i zaklęcia. Cała młodzież wychodziła z rożnych korytarzy i schodziła ze schodów podążając za smakowitym zapachem. Stoły napełniły się wszystkim co może być na obiedzie: od rodzajów mięs, do dań jarskich, pełno sosów grzybów i ogórków do tego sok dyniowy.

                Usiadłszy przy stole zauważyłam zbliżającego się Josepha z Ericiem.  Jo’e jak zwykle uśmiechnięty od ucha do ucha a włosy ułożone miał tak by na to nie wyglądały. Ubrany w szatę wyglądał bardzo ładnie za to Eric miał smutek na twarzy. Był wysoki i wysportowany, wiele dziewcząt, nie tylko z Ravenclawu spoglądało na niego z umiłowania ale teraz wydawał się znacznie niższy. Na ustach jego widać było grymas.

-Eric… Coś się stało?- zapytała z przejęciem Grace.

-Czytaliście ,,Proroka Codziennego”? Był atak na rodzinę jugoli, ich córka chodzi tu do szkoły.- powiedział ze smutkiem Eric.-Boję się o moją rodzinę.

-Nie martw się, ci śmierciożercy na pewno zostaną złapani przez aurorów. Ministerstwo nie pozwoli na takie rzeczy. Pomogą wam…

-Ministerstwo tu nic nie pomoże!... To drugi atak w tym tygodniu. Jest coraz gorzej…

-Eric… Wiele osób się teraz boi.- powiedziała Elizabeth.- Ale trzeba wierzyć, że wszystko będzie dobrze.

                Między nami zapanowała ponura cisza, przerywana tylko rozmowami i śmiechami młodzieży. Nie miałam pojęcia co tak naprawdę przeżywa Eric i reszta dzieci z nieczystą krwią. Niedawno wprowadzona do tego świata nie wiele wiedziałam, ale rozumiałam, że nikt nie jest bezpieczny.

-O co w tym wszystkim chodzi?- zapytałam.- Kto to śmierciożercy i aurorzy.

                Opowiedzieli mi o całej sprawie z Sami-Wiecie-Kim. Jak morduje ludzi o nieczystej krwi, jak chce być najpotężniejszym czarodziejem.

-Ale Dumbledore i tak na to nie pozwoli. Sama-Wiesz-Kto się go  boi. W Hogwarcie jesteśmy bezpieczni.

                Po tej rozmowie Grace szybko odprowadziła mnie na dodatkowe lekcje z eliksirów. Na zajęciach tych profesor Slughorn pokazał mi jak uwarzyć eliksir na Czyraki po czym ja, z marnym skutkiem, powtórzyłam te czynności.

                Na dodatkowych zaklęciach nauczyłam się dwóch czarów, które mogą mi się zawsze przydać: Lumos- zaklęcie, które wywołuje światełko na końcu różdżki, i Leviosa- zaklęcie, które podnosi z miejsca różne przedmioty. Drugo czar ćwiczyłam całą godznę, lecz wreszcie udało mi ię poderwać piórko od biurka.

                Po powrocie do dormitorium z wielką pomocą dziewczyn odrobiłam prace domowe, których było mnóstwo. Uporawszy się z nimi, poszłam do dormitorium odprężyć się w dużej wannie po czym szybko wskoczyłam do łóżka i natychmiast zasnęłam. 

Jeea :) skończyłam wreszcie rozdział który jest najdłuższy i mam nadzieję, że w tm umieściłam więcej opisów które się spodobają:)

Bardzo proszę o dawkę dobrej krytyki bym mogła się poprawić;D A tak poza tym to ten rozdział ma 4 niecałe strony w Wordzie :)

Proszę o komentarze :)